Powitanie
Roku pańskiego 2020, dnia 1 sierpnia, urodził się blog powsinogi.
Będzie to zbiór różnych ciekawych i nieciekawych - przemyśleń, spostrzeżeń i inych poczynań powsinogi zwanego szlają.
Ewa Demarczyk, wspomnienie.
Było to jeszcze przed stanem wojennym, nie pamiętam dokładnie roku. 1979, może 1980. Wczesna jesień. Moja siostra zorganizowała bilety chcąc mi sprawić niespodziankę - prezent urodzinowy. Koncert był w godzinach wieczornych. Sala wypełniona po brzegi i ta cisza, cisza oczekiwania. Przytłumione światła i cisza. Z tego półmroku, zaczęły powoli wydobywać się ciche dźwięki. Weszła drobna, na czarno ubrana kobieta. Usłyszałem głos, który znałem z płyty będącej w domu. Dopiero wtedy zrozumiałem, że to czego słuchałem z płyty, było tylko namiastką. Z tej drobnej istoty wypłynęły dźwięki, które wypełniły całą salę. Koncert trwał około dwóch godzin, owacje były na stojąco. Niektórzy zaczęli wychodzić, ale wielu pozostało bijąc brawa. I stało się. Zmęczona, ale jednocześnie rozpromieniona wyszła znów na scenę. Zaspiewała. Nie była to jedna piosenka, nie jestem w stanie przypomnieć sobie ile, ale koncert dalej trwał. Te wspomnienia mi pozostaną.
Komentarze
Prześlij komentarz